آه اي مطلع صبح 
   كاش مي شد كه دل خسته من
              زندگي را ز نو آغاز كند
                   چشم ديگر به جهان باز كند
دل نگنجد به برم
     سينه تنگ است، دريغا قفس است
          كاش مي شد كه دمي باز کند
                         بگشايد پر و پرواز كند

اي پرستوها، اي چلچله ها
      كاش مي شد كه به همراه شما
                  بپرم تا لب كِشت، بپرم سوي بهشت
                            خالي از حسرت و ناكامي ها، بي سرانجامي ها

دور از اين چهره هاي همه آلوده به رنگ
                                              رنگ پاكي و صفا
و به باطن دلها، همه سرد، همه خاموش و سياه
                                         سينه هاي همه لبريز ريا

آه... اي سنگ صبور
          كاشکی در دل من صبر تو بود
                    كاش مي شد كه تحمل كنم اين مردم را
زندگي چيست مگر؟
         زندگي زندانیست
                 و در آن زنده بودن بي عشق، بي شوق
                                   زنده بودن تهي از شور حيات

خيمه شب بازي بس مسخره ای است
در دل يك زندان
آه...،

نظرات شما عزیزان:

نسیم صبا

ساعت14:44---26 فروردين 1390

[وب سایت]

سلام
باز هم برگی از زندگی به نام بی وفایی و بی مهری رقم خورد در اینجا
انگار این قصه ی بی مهری و بی وفایی هیچگاه پایانی ندارد
انگار هر روز لیلی ها و مجنون ها
شیرین ها و فرهاد ها زیاد تر از قبل میشود
...

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: